Nazmi Kahraman / Özel Haber
Günümüzde bir elin parmağını geçmeyecek kadar azalan arzuhalcilik, gelişen teknolojiye rağmen ayakta kalmanın mücadelesini veriyor.
Arzuhalci, dilekçe ve mektupları belirli bir ücret karşılığında yazan kişiye denir.
Daktilo, A4 kağıt, üzerine oturacağı Diyarakır'a özgü bir kürsü ve daktiklonun konulduğu küçük bir sehpadan oluşan malzemeleriyle belediye, adliye, hükümet konağı gibi devlet dairelerinin duvar diplerine yerleşen arzuhalciler, vatandaşların o kuruma yönelik arz-ı hallerini yazarlardı. Zaten adlarını da buradan alıyorlar arzuhalciler.
Arzuhalcilik öyle kolay bir meslek de değil. Konu ve kurum hakkında bilgi sahibi olmak gerekir. Öyleki dilekçenin nasıl yazılacağı, sorunun tam olarak ne olduğu, nasıl anlatılması gerektiğini bilerek, daktilonun tuşlarına dokunulurdu.
Katip, ''arzuhalim yaz yare böyle'' diye türkülere de konu olan arzuhalcilik, teknolojinin gelişmesiyle eskisi gibi artık rağbet görmüyor. Arzuhalci sayısı Diyarbakır'da bir elin parmağını geçmeyecek kadar az.
Teknolojinin yaygınlaşması, bilgiye erişimin daha kolay hale gelmesi, hazır dilekçe örneklerinin artması, insanların daha çok okur yazar hale gelmesi gibi birçok nedene dayalı olarak arzuhalcilik mesleğinin de sonu geldi.
Kalan bir kaç arzuhalci de teknolojiye direnerek ayakta kalmanın çabasını veriyor.
ASRILAR ÖNCE BAŞLADI
Hikayesi çok eski olan arzuhalcilik mesleği asırlar önce başladı. Osmanlı'da arzuhalcilik 1762 yılında padişah fermanıyla usule bağlanmış, loncası oluşturulmuş. Kuralı, kaidesi, imtihanı vardı.
ARZUHAL NE DEMEK
Arzuhal kelimesi Arapça kökenli bir kelimedir ve aslı ''arz-ı hal''dir. Arz-ı hal, halini anlatmak halini arz etmek anlamındadır. Arzuhal ise bir istek, şikayet veya durumun üs makamlara duyurulması yazılan dilekçe veya mektup anlamlarına dönüşmüştür.
