Huyum kurusun hep çarşı Pazar gezer dururum. Ahalinin halını görmek, onlarla ayaküstü de olsa sohbet etmekten kendimi oldum olası alıkoyamıyorum. Bu huyumu da aslında severim.
Türkiye’de siyaset kulvarı her geçen gün yönünü tamamen kaybetmiş görünüyor. Keyfi uygulamalar, dediğim dedik, çaldığım düdük misali her türlü değer yargıları ayaklar altına alınmış, ok yaydan çıkmış...
Hemen hemen her yıl memleketim Diyarbakır’a uğramadan edemem. Bu yıl da yaklaşık on günümü kadim toprağımda geçirmekten haz aldım. Doyasıya gezdim.
İsrail-Filistin savaşı tüm şiddetiyle devam ederken, denklemin içine İran’ın da girmesi Ortadoğu’da zaten hiç dinmeyen savaş tamtamlarının başka bir boyuta evrildiğini gösteriyor.
Yerel seçimler şaibelerin pik yaptığı, halkın iradesinin gasp edildiği bir atmosferde yapıldı.
Yerel seçimlere ramak kala siyaset sahnesinde salvolar da aldı başını gidiyor. Özellikle kırk yamalı bohça gibi aday olan olana.
Bu başlığı neden attım biliyor musunuz? Türk siyasal tarihi hep çıkmaz yollara saptığı gerçeğini gördüğüm için.
Toplumsal çıkmazın yolları değil mi insanı kendinden alıp götüren, başka diyarlara savuran. Kimisi aşkın karşılıksız girdabından, kimisi işsizlikten, kimisi yoksulluktan, kimisi de bunalımlardan savru...
Bugünkü yazımı siz değerli okuyucularımla sohbete ayırmak istedim, tabi ki başara bilirsem.
