Eyüp Kaçar
Geçmişin hikayeleriyle doludur Diyarbakır'ın küçeleri (sokakları), duvarları ise eski zamanların şahitleridir.
Bu küçelerde yürürken adeta zamanın içinde bir yolculuk yapar gibi hissedersiniz. Her köşe başında tarih kokan duvarlar, insanı derin düşüncelere sürükler.
Bir zamanlar bu küçelerde (sokaklarda) çocuklar koşturur, sokak aralarında sesler, gülüşmeler yankılanırdı.
Eski evler, taş duvarlar, ahşap pencereler... Her biri bir zamanlar yaşananları anlatır gibidir. Belki de en çok da bu sokakların sessiz çığlıkları duyulur; Geçmişin hüznü, yaşanan acılar ve sevinçler sokakların taşlarına işlenmiştir.
Bu küçeler, sadece taş ve toprak yığınlarından ibaret değildir; onlar, yılların hikayelerini, duygularını ve insanların yaşamlarını barındıran mekânlardır.
İşte bu eski Diyarbakır küçeleri, zamanın ta kendisi gibi, geçmişle bugün arasında köprü kurarlar.
Burada her duvarın ardında başka bir öykü, her küçe başında farklı bir anı gizlidir. Kimi zaman sevinç dolu çocuk sesleri yankılanır, kimi zaman ise hüzünlü şarkılar türkülerle buluşur küçeler.
Diyarbakır'ın küçelerinde dolaşırken, zamanın durduğunu hissedersiniz. Her adımınızda geçmişle bugün arasında bir köprü kurarsınız. Ve belki de en önemlisi, bu küçelerde insanlığın ortak hikayesini yeniden hatırlarsınız.
Çünkü her küçe, her köşe, geleceğe dair umutları da barındırır içinde. Belki de bu yüzden Diyarbakır'ın küçeleri, sadece taş ve tuğla değil, aynı zamanda umut dolu birer simgedir.
Bugün, o eski küçelerde hüzün hüküm sürüyor. Geriye kalan az sayıdaki insan, sessizliğin içinde yalnızca geçmişe özlem duyuyor.
Eski canlılıkları, komşuluk ilişkileri ve küçelerdeki hayat kaybolmuş gibi. O küçelerin sessizliği, kalan sakinlerin hüznü olarak yansıyor.
Diyarbakır'ın küçeleri, sadece bir şehrin değil, tüm insanlığın ortak mirasıdır.
