Gazetecilik camiası, sınırların yorulmaz savaşçısı, haberin peşinde koşan o güler yüzlü insanı, Ümit Özdal'ı ebediyete uğurladı.
Beyin kanaması sonucu 52 gün süren umut dolu bekleyişin ardından gelen bu acı kayıp, sevenlerinin yüreğine derin bir hüzün bıraktı. Ümit, sadece bir meslektaş değil, sıcakkanlılığı, neşesi ve mesleğine olan derin tutkusuyla gönüllerde taht kurmuş bir insandı.
Gazeteciler Cemiyeti'nin o yaşlı ağacının altında yapılan sohbetler, Ümit'in o içten kahkahası ve samimi gülümsemesi, şimdi buruk bir özlemle anılıyor. O ağacın altı artık sessiz, Ümit'in enerjisiyle dolu haber merkezi şimdi bomboş. Sınır boylarında sırtında çantası, elinde tripoduyla koşturan o ikonik görüntü, meslektaşlarının hafızasına kazınan bir hatıra olarak kalacak. En zorlu şartlarda bile vakur duruşu, olaylara olan o olgun yaklaşımı, onun mesleğine duyduğu derin saygının ve sorumluluğun bir yansımasıydı.
1 Mayıs İşçi Bayramı'nda aramızdan ayrılışı, bu anlamlı güne ayrı bir acı gölgesi düşürdü. Diyarbakır basını, Ümit'in yokluğuyla tarifsiz bir boşluk yaşayacak. Onunla omuz omuza nice habere imza atan, hastane bahçesini umutla bir haber merkezine çeviren dostları, şimdi onun bıraktığı yeri doldurmakta zorlanacaklar. Toprağa verildiği o hüzünlü an, herkesin güçlü durma çabalarına rağmen gözyaşlarına engel olamadığı bir veda oldu. Gülüşler yerini hıçkırıklara bıraktı, umutlar derin bir yasa dönüştü.
Ancak Ümit'in anısı, sevenlerinin kalplerinde sonsuza dek yaşayacak. O çok sevdiği dut ağacının gölgesi şimdi onun ebedi istirahatgâhı olacak. Gazeteciler Cemiyeti'nin bahçesindeki o dut ağacının serinliği, şimdi Dicle Nehri'nin huzurlu sesi ve kuş cıvıltılarıyla birleşerek ona yoldaşlık ediyor. Sınır boylarına gidildiğinde artık onun o tanıdık silueti ve içten gülümsemesi görülemeyecek olsa da, onun mesleğine olan sarsılmaz bağlılığı ve dokunduğu hayatlar asla unutulmayacak.
Dut ağacının gölgesinde, Dicle'nin narin sesi eşliğinde, kuşların huzurlu şarkılarıyla uğurlandı. Haksızlıklarla dolu bir dünyada haberin peşinde koşan Ümit, artık sessizliğin ve huzurun içinde uyuyor. Uykusuz geçen gecelerin, silah sesleriyle yankılanan o karanlık günlerin ardından, şimdi o çok sevdiği ağacın gölgesinde huzurla uyusun. Dicle'nin dingin sesi, kuşların melodisi ve o altına defnedildiği dut ağacı ona ebedi sükunet versin.
Gözyaşlarıyla toprağa toprak atan arkadaşları, ağabeyleri, dostları, hepsi onu hıçkıra hıçkıra uğurladı. Tüm meslektaşları, o acı günde fotoğraf makinelerini bir kenara bırakıp, sevdikleri Ümit'in üzerine son görevlerini yerine getirmek için toprak attılar. Cenazesi o kadar kalabalıktı ki, tüm programlar iptal edildi. Bayram, acıya dönüştü. İşçi ve emekçi kimliğiyle bilinen Ümit'in kaybı, bu anlamlı günde ayrı bir burukluk yarattı. O bayram kutlanamadı, Ümit son yolculuğuna uğurlandı.
Reuters haber ajansının o güler yüzlü muhabiri Ümit Özdal, meslektaşlarının ve sevenlerinin kalplerinde daima yaşayacak. Onun anısı, gazetecilik mesleğine olan inancı, insan sevgisi ve o bitmek bilmeyen enerjisiyle yolumuza ışık tutmaya devam edecek. Gölgeler ve o çok sevdiğin dut ağacı seni incitmesin. Huzur içinde uyu.
